Jestem...wielka! 27 tc

...I chodzi mi o zupełnie dosłowną moją - wielkość. Chyba trzeba się z tego cieszyć, bo od początku bardzo tego chciałam - by czas przyspieszył. Przespieszył zdecydowanie i całkiem nagle. Zorientowałam się po prostu, że nie wiem kiedy minęły sobie całe dwa tygodnie od naszego ostatniego, pamiątkowego zdjęcia na ceglanej ścianie. Sporo się działo przez ten czas, ale co najważniejsze - najbardziej w tym czasie zmieniła się Mała. Przez te zmiany mam wrażenie, że muszę "na nowo" przyzwyczajać się do ciąży.
Wiem, że przełom 6 i 7 miesiąca równa się bardzo dużo skok rozwojowy u dziecka, przez miesiąc podwaja swoją masę ciała... ale nie sądziłam, że będę to aż tak mocno odczuwać. Nie ma już kopniaczków, nie ma delikatnych łaskotek to z boku, to pod pępkiem. Mała przeciąga się, prostuje nóżki i rączki, uderza a to w pęcherz, a to w jelita. Przemieszcza się sprawiając, że mój brzuch przybiera najróżniejsze figury geometryczne i te mniej geometryczne. ;) Z dnia na dzień staje się coraz bardziej "odczuwalna" i aktywna. Kilka razy zdarzyło mi się takie drżenie w środku brzucha, że zaczynałam się już niepokoić co tam się dzieje? Do teraz nie mam pojęcia... może czkawka? Ale jakaś dziwna chyba. Sporo nowych doświadczeń.

Również od dwóch tygodni w naszym mieszkaniu nie ma internetu, padł ruter i wymaga naprawy. Dlatego ostatnio rzadziej piszę. Mam nadzieję, że na dniach będzie już po kłopocie, a póki co jestem u rodziny, więc mam możliwość coś wrzucić.
Patrzę na te zdjęcia i zastanawiam się... jak ja będę wyglądać za kolejne 10 tygodni?? :) Póki co rozstępów brak, smaruję się mazidłami coraz częściej i coraz więcej czasu poświęcam temu zabiegowi. Pomoże, nie pomoże - zobaczymy. W tym tygodniu muszę podjąć kilka ważnych decyzji i kroków, między innymi zadzwonić i umówić się z położną na spotkanie w sprawie porodu, pójść do fizjoterapeuty z moim kręgosłupem, zrobić w końcu badanie obciążenia glukozą, wybrać się na kolejne wyprawkowe zakupy i na kolejną wizytę kontrolną. Zaczynamy też szkołę rodzenia... Muszę zacząć to wszystko notować, bo dopadła mnie jakaś amnezja ciążowa i co chwilę o czymś zapominam...

A tak btw - w weekend ukończyłam kurs instruktorski masażu niemowląt Shantala, więc jeśli tylko możliwości pozwolą, mogę zacząć prowadzić kursy indywidualne w domach jak i grupowe. Od ostatniego zjazdu każdy musiał przeprowadzić takie zajęcia z rodzicami i efekty o których wszyscy opowiadali były tak niesamowite, że już nie mogę doczekać się masaży dla naszej Kruszynki. Dzieci lepiej śpią, mijają im kolki, lepiej jedzą i wypróżniają się, mamom wzmaga się laktacja, zwiększa cierpliwość i pozytywne nastawienie, dzieci i rodzice relaksują się podczas masażu... i wiele innych pozytywów. Nic więc dziwnego, że inną nazwą dla tego masażu jest - dotyk miłości, bo to właśnie miłość i więź między rodzicami i dziećmi, okazywana między innymi poprzez taki rodzaj masażu - działa tak wiele dobrego.

Na koniec - wielkie my. ;)